Przebudowa i zmiana sposobu użytkowania budynku mieszkalnego przy ulicy Stabłowickiej 149 we Wrocławiu - Sieć Badawcza Łukasiewicz – Polski Ośrodek Rozwoju Technologii PORT

0
Głosów
Przedmiotem inwestycji była przebudowa i zmiana sposobu użytkowania budynku mieszkalnego, położonego we Wrocławiu przy ul. Stabłowickiej 149. Przebudowa miała na celu przywrócenie budynku do użytkowania, dostosowanie jego standardu i układu funkcjonalnego do potrzeb wynikających z nowej funkcji, tj. obiektu konferencyjnego z zapleczem noclegowym, oraz dostosowanie budynku do obowiązujących przepisów ppoż., zgodnie z wytycznymi zawartymi w wykonanej ekspertyzie technicznej stanu ochrony przeciwpożarowej. Budynek podlegający przebudowie to wybudowana na początku XX wieku willa typu Landhaus. W okresie powojennym budynek był przebudowywany i zmieniała się jego funkcja – w ostatnim okresie użytkowania na kondygnacjach nadziemnych znajdowały się 4 lokale mieszkalne oraz poddasze nieużytkowe, natomiast piwnica mieściła pomieszczenia techniczne i gospodarcze oraz garaż jednostanowiskowy. Łączna powierzchnia użytkowa wynosi 396,94m2. W chwili rozpoczęcia inwestycji budynek nie był użytkowany i znajdował się w średnim stanie technicznym. Zgodnie z wytycznymi Inwestora, na parterze zaprojektowano 3 sale konferencyjne (2 oddzielone za pomocą ściany mobilnej z możliwością połączenia), przygotowalnię na potrzeby cateringu oraz węzeł sanitarny. Na wyższych kondygnacjach zaprojektowano towarzyszące funkcji konferencyjnej zaplecze noclegowe: na piętrze 3 pokoje o podstawowym standardzie z łazienkami i wspólną jadalnię z kuchnią oraz na poddaszu dostępnym przez nowo projektowaną klatkę schodową 2 pokoje o podwyższonym standardzie (apartamenty) z łazienkami i aneksami kuchennymi. W piwnicy zaprojektowano kotłownię, pralnię i pomieszczenia gospodarcze. Ponadto, od strony południowo-wschodniej zrekonstruowano nieistniejącą obecnie historyczną werandę, projektując dostępny z parteru zadaszony taras z zejściem do ogrodu i dostępny z piętra balkon. Inwestycja obejmowała również renowację ręcznie malowanego zabytkowego stropu kasetonowego oraz projekt ogrodu. Teren, na którym zlokalizowany jest budynek, znajduje się w granicach zespołu Miejskiego Domu Opieki, obecnie Wrocławskie Centrum Badań EIT+, wpisanego do Rejestru Zabytków pod numerem A/2345/460/Wm, decyzja z dnia 12 sierpnia 1991. Budynek został ujęty w Ewidencji Gminnej Zabytków Miasta Wrocławia. W związku z powyższym, inwestycja odbywała się pod ścisłym nadzorem Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu i Miejskiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu oraz wymagała uzyskania pozwolenia konserwatorskie na prowadzenie robót budowlanych na obszarze wpisanym do Rejestru Zabytków.