Budowa budynku Wydziału Prawa i Administracji oraz Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie

Budynek Wydziału Prawa i Administracji oraz Wydziału Nauk Społecznych UWM ma szczególne położenie, stanowi wizytówkę zarówno miasta Olsztyna jak również Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, leży przy głównej trasie wlotowej z kierunku Warszawy. Jego kompozycja architektoniczno-urbanistyczna jest stonowana, wpisująca się w zastaną tkankę, nie degraduje otoczenia a użyte materiały wykończeniowe (cegła) charakterystyczne są dla architektury zarówno Kortowa jak i całego regionu warmińsko-mazurskiego.

Inwestycja liczy 12 tys. m kw., z czego prawie połowę stanowi powierzchnia użytkowa. Są tu dwie duże sale, jedna na ponad 250, druga na około 130 osób. Jest też 58 mniejszych sal dydaktycznych, a także sale specjalistyczne: kryminologiczna i sądowa. Budynek będzie użytkowany przez 6000 studentów.

Składa się z kilku brył, których wysokość zwiększa się z północy na południe a ilość kondygnacji zwiększa się - z dwóch, do trzech i maksymalnie czterech w centralnej części założenia.

Obiekt można podzielić w bryle na trzy zasadnicze części — środkową czterokondygnacyjną oraz dwu i trzykondygnacyjne skrzydła obu wydziałów. W części wejściowej oplatają one dziedziniec, z którego prowadzi główne wejście do budynku.

Dziedziniec pełni funkcję integracyjno-wypoczynkową oraz podkreśla oficjalny charakter uczelni. Najwyższą część założenia stanowi centralnie zlokalizowany trzon pełniący funkcję wspólną — w nim znajdują się hole główne stanowiące strefę buforową pomiędzy pozostałymi funkcjami. Tam też znajduje się wejście główne do budynku — od strony północnej.

Najwyższa część założenia, zlokalizowana centralnie, pełni funkcję buforową pomiędzy funkcjami dydaktyczną i pracowniczą; znajdują się w niej przestronne hole i główny trzon komunikacyjny, zawiera strefę wejściową do budynku, pełni funkcję reprezentacyjną. Do części środkowej dostawione są niższe bryły— od strony południowej trzykondygnacyjne skrzydła z pomieszczeniami dydaktycznymi, od północnej 2 do 3 kondygnacyjne skrzydła z pomieszczeniami administracyjnymi i pracowniczymi, których ułożenie tworzy dziedziniec zewnętrzny— przedpole strefy wejściowej.

Zastosowano rozstaw okien tworzący uporządkowany rytm elewacji. Na podstawie jednego modułu przyjęto dwie wielkości otworów okiennych których dobór wynika z funkcji pomieszczeń. W parterze okna zlicowano z wewnętrzną płaszczyzną muru, aby wydobyć światłocień na elewacji a otwory w murze sięgają poziomu terenu przy budynku na podobieństwo kolumnady, aby podkreślić prestiż funkcji budynku jaką jest uczelnia wyższa. Wejście główne do budynku prowadzi z dziedzińca od północy. Zostało ono zaakcentowane poprzez podcień, zapewniający jednocześnie niezbędne zadaszenie.