Łódź /
łódzkie
Rewitalizacja Parku im. St. Moniuszki wraz z budową niezbędnej infrastruktury technicznej w systemie „zaprojektuj i wybuduj” Łódź
0
Głosów
Inwestor
Zarząd Inwestycji Miejskich Łódź
Wykonawca
G&P Invest Sp. z o.o. Łódź
Projektant
DEMATERIA Dominika Andrzejewska-Wąs Zgierz
Rewitalizacja Obszarowa Centrum Łodzi Projekt nr 3
Park im. S. Moniuszki został kompleksowo zmodernizowany a jego obecna powierzchnia została powiększona o wolny teren powstały po wyburzeniu sąsiedniej kamienicy.
Z uwagi na historyczny charakter parku i wymogi planu miejscowego, kompozycję układu komunikacyjnego skonstruowano w oparciu o istniejący układ kompozycyjny i dominującą funkcję komunikacyjną (komunikacja piesza). Zapewniono maksymalne ograniczenie kolizji projektowanych elementów zagospodarowania z istniejącym drzewostanem.
Poprzez powielenia wzoru ukośnych alejek w sposób zgeometryzowany zintegrowano kompozycję parku w jedną całość, pozwalając jednocześnie części historycznej zachować niezmieniony charakter, a części współczesnej nawiązać do Dworca Fabrycznego. Należy podkreślić, że oprócz ul. POW żadna z otaczających ulic nie koresponduje z układem historycznym (trapezowaty układ ulic), stąd sformułowanie odrębnej, silnej całości kompozycyjnej jest zdaniem autorów najlepszym sposobem na uporządkowanie układu kompozycyjnego. W proponowanym układzie zastosowano wyraźne formalne wydzielenie części współczesnej i historycznej. Ze względu na niewielki rozmiar parku zdecydowano się jednak na zachowanie ciągłości układu kompozycyjnego i jednolitych materiałów dla całości. Zwiększono funkcjonalności układu komunikacyjnego poprzez wykreowanie niewielkich placyków i poszerzeń w obrębie skrzyżowań alejek parkowych. Wprowadzenie dodatkowych ukośnych alejek sprawia, że można bez trudu dojść w każdym założonym kierunku. Układ parku stał się przez to zapraszający. W południowej części osi głównej wyznaczonej na osi północ - południe zachowano drzewa o ciekawym pokroju lub wysokiej wartości przyrodniczej. Nowoczesne elementy programowe zlokalizowano we współczesnej, południowej części parku, dając tym samym podróżnym z dworca możliwość spędzenia krótkiego czasu w parku
w czasie oczekiwania. Całość integrują zaproponowane ławki z jednej serii, ale o charakterze bardziej współczesnym (na podstawie betonowej) w południowej części parku i charakterze neutralnym w części zabytkowej. Odrębny charakter współczesny nadano części południowej poprzez zastosowanie zgeometryzowanych nasadzeń w formie drzew i żywopłotów - bufor od strony dworca. Projektowane w tej części drzewa są niższe, co się z tym wiąże mają niższe korony, które skutecznie odizolują od powstającej właśnie zabudowy. Jednocześnie wprowadzenie drzew owocowych, jak jabłonie ozdobne jest zgodne z historycznych charakterem nasadzeń w okolicy dworca. Istniejącą w części historycznej aleję głogową postanowiono zachować w całości i poddać rekonstrukcji.. Na terenie dawnej części parku projektuje się nasadzenia zgodne z historycznym zestawieniem gatunków udokumentowanym. Nasadzenia alejowe zostały uzupełnione, w tym nasadzenia grabowe
w drugiej za głogami linii wzdłuż osi głównej.
Inwestycja ta zakładała budowę m.in.: alejek parkowych, placu zabaw przystosowanego dla dzieci niepełnosprawnych, fontanny posadzkowej, montaż elementów wyposażenia parku takich jak.: ławki, kosze na śmieci, kosze na psie odchody, stoły do gier, oświetlenie terenu, urządzenie zieleni (nowe nasadzenia drzew, krzewów i bylin) oraz wykonanie systemu nawadniającego.
W przestrzeni parkowej prowadzone były intensywne prace modernizacyjne, do których należała wymiana alejek parkowych. Alejki wykonano z kostki granitowej oraz przepuszczającą wodę nawierzchnią mineralną. W centrum założenia postawiono fontannę posadzkową wyposażoną w dziesięć dysze z wodą w kształcie łuków oraz pionowe. Pojawił się również bezpieczny plac zabaw, przystosowany dla dzieci z niepełnosprawnościami. Znalazły się w nim zjeżdżalnie, huśtawki i bujaki oraz zestawy sprawnościowe do balansowania.
Prace w parku obejmowały także montaż elementów wyposażenia, jak ławki, kosze na śmieci, kosze na psie odchody, czy stoły do gier. Całe założenie parkowe zyskało nowe, dobrze przemyślane oświetlenie, dzięki czemu park jest przyjemnym miejscem do spacerowania także po zmroku.
W parku znajdywało się sporo starych drzew, takich jak sosny, świerki, brzozy, klony oraz inne. Opracowany projekt przestrzeni zakładał takie zagospodarowanie nowych elementów, aby nie kolidowały one z istniejącym drzewostanem. Ponadto zasadzonych zostało aż 130 nowych drzew o wysokości 7-9 m oraz obwodzie 35-45 cm. Należą do nich klony, jesiony, głogi, a także ozdobne wiśnie i grusze. W ramach prowadzonych prac zasadzono też kilkadziesiąt tysięcy mniejszych roślin ( 24163 szt. krzewów, 11533 szt. bylin 5346 roślin cebulowych oraz 321 szt. traw ozdobnych ). Wśród nich są ozdobne azalie wielokwiatowe oraz różaneczniki karolińskie. Wykonany został też system nawadniający, zapewniający prawidłową wilgotność gleby.
Park im. S. Moniuszki został kompleksowo zmodernizowany a jego obecna powierzchnia została powiększona o wolny teren powstały po wyburzeniu sąsiedniej kamienicy.
Z uwagi na historyczny charakter parku i wymogi planu miejscowego, kompozycję układu komunikacyjnego skonstruowano w oparciu o istniejący układ kompozycyjny i dominującą funkcję komunikacyjną (komunikacja piesza). Zapewniono maksymalne ograniczenie kolizji projektowanych elementów zagospodarowania z istniejącym drzewostanem.
Poprzez powielenia wzoru ukośnych alejek w sposób zgeometryzowany zintegrowano kompozycję parku w jedną całość, pozwalając jednocześnie części historycznej zachować niezmieniony charakter, a części współczesnej nawiązać do Dworca Fabrycznego. Należy podkreślić, że oprócz ul. POW żadna z otaczających ulic nie koresponduje z układem historycznym (trapezowaty układ ulic), stąd sformułowanie odrębnej, silnej całości kompozycyjnej jest zdaniem autorów najlepszym sposobem na uporządkowanie układu kompozycyjnego. W proponowanym układzie zastosowano wyraźne formalne wydzielenie części współczesnej i historycznej. Ze względu na niewielki rozmiar parku zdecydowano się jednak na zachowanie ciągłości układu kompozycyjnego i jednolitych materiałów dla całości. Zwiększono funkcjonalności układu komunikacyjnego poprzez wykreowanie niewielkich placyków i poszerzeń w obrębie skrzyżowań alejek parkowych. Wprowadzenie dodatkowych ukośnych alejek sprawia, że można bez trudu dojść w każdym założonym kierunku. Układ parku stał się przez to zapraszający. W południowej części osi głównej wyznaczonej na osi północ - południe zachowano drzewa o ciekawym pokroju lub wysokiej wartości przyrodniczej. Nowoczesne elementy programowe zlokalizowano we współczesnej, południowej części parku, dając tym samym podróżnym z dworca możliwość spędzenia krótkiego czasu w parku
w czasie oczekiwania. Całość integrują zaproponowane ławki z jednej serii, ale o charakterze bardziej współczesnym (na podstawie betonowej) w południowej części parku i charakterze neutralnym w części zabytkowej. Odrębny charakter współczesny nadano części południowej poprzez zastosowanie zgeometryzowanych nasadzeń w formie drzew i żywopłotów - bufor od strony dworca. Projektowane w tej części drzewa są niższe, co się z tym wiąże mają niższe korony, które skutecznie odizolują od powstającej właśnie zabudowy. Jednocześnie wprowadzenie drzew owocowych, jak jabłonie ozdobne jest zgodne z historycznych charakterem nasadzeń w okolicy dworca. Istniejącą w części historycznej aleję głogową postanowiono zachować w całości i poddać rekonstrukcji.. Na terenie dawnej części parku projektuje się nasadzenia zgodne z historycznym zestawieniem gatunków udokumentowanym. Nasadzenia alejowe zostały uzupełnione, w tym nasadzenia grabowe
w drugiej za głogami linii wzdłuż osi głównej.
Inwestycja ta zakładała budowę m.in.: alejek parkowych, placu zabaw przystosowanego dla dzieci niepełnosprawnych, fontanny posadzkowej, montaż elementów wyposażenia parku takich jak.: ławki, kosze na śmieci, kosze na psie odchody, stoły do gier, oświetlenie terenu, urządzenie zieleni (nowe nasadzenia drzew, krzewów i bylin) oraz wykonanie systemu nawadniającego.
W przestrzeni parkowej prowadzone były intensywne prace modernizacyjne, do których należała wymiana alejek parkowych. Alejki wykonano z kostki granitowej oraz przepuszczającą wodę nawierzchnią mineralną. W centrum założenia postawiono fontannę posadzkową wyposażoną w dziesięć dysze z wodą w kształcie łuków oraz pionowe. Pojawił się również bezpieczny plac zabaw, przystosowany dla dzieci z niepełnosprawnościami. Znalazły się w nim zjeżdżalnie, huśtawki i bujaki oraz zestawy sprawnościowe do balansowania.
Prace w parku obejmowały także montaż elementów wyposażenia, jak ławki, kosze na śmieci, kosze na psie odchody, czy stoły do gier. Całe założenie parkowe zyskało nowe, dobrze przemyślane oświetlenie, dzięki czemu park jest przyjemnym miejscem do spacerowania także po zmroku.
W parku znajdywało się sporo starych drzew, takich jak sosny, świerki, brzozy, klony oraz inne. Opracowany projekt przestrzeni zakładał takie zagospodarowanie nowych elementów, aby nie kolidowały one z istniejącym drzewostanem. Ponadto zasadzonych zostało aż 130 nowych drzew o wysokości 7-9 m oraz obwodzie 35-45 cm. Należą do nich klony, jesiony, głogi, a także ozdobne wiśnie i grusze. W ramach prowadzonych prac zasadzono też kilkadziesiąt tysięcy mniejszych roślin ( 24163 szt. krzewów, 11533 szt. bylin 5346 roślin cebulowych oraz 321 szt. traw ozdobnych ). Wśród nich są ozdobne azalie wielokwiatowe oraz różaneczniki karolińskie. Wykonany został też system nawadniający, zapewniający prawidłową wilgotność gleby.
51.770670895692, 19.465488195419