Srebrna Góra /
dolnośląskie
Twierdza Srebrna Góra - Donżon (1768) - adaptacja na hostel i restaurację
0
Głosów
Inwestor
Twierdza Srebrna Góra Sp. z o.o.
Wykonawca
Zakład Robót Górniczych i Wysokościowych AMC Andrzej Ciszewski Mników
Projektant
Roman Rutkowski Architekci Wrocław
Ponad dwa lata prac adaptacyjno - konserwatorskich i udało się – 15 stycznia 2024 r. otworzyliśmy hostel i restaurację w 250-letnich murach największej górskiej twierdzy Europy!
Setki ton gruzu, kilometry metrów kwadratowych zabezpieczonych ścian i sklepień, zaizolowany bomboodporny dach nad kazamatami, kilometry przewodów z współczesnymi instalacjami oraz budowa przyłącza energetycznego i wody wraz ze zbiornikiem ppoż.
Masa prac wykonana dzięki wsparciu funduszy europejskich, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, władz województwa dolnośląskiego oraz lokalnych – Gminy Stoszowice – która konsekwentnie od ponad 20 lat ratuje i udostępnia kolejne części twierdzy dla zwiedzających.
Kazamaty zaadaptowane do nowych funkcji hostelu pierwotnie mieściły komendanturę twierdzy.
Mieszkanie komendanta, biuro, sypialnia, mieszkania służby, kuchnia, piwnice… pozostałe kazamaty były przeznaczone dla oficerów a w dzisiejszym studiu mieściły się dawniej wartownie i więzienie…
W 1860 r. zdemilitaryzowano fortyfikacje Srebrnej Góry…
W 1869 i 1879 r. obiekt ucierpiał w ramach testów artylerii i materiałów wybuchowych…
W 1885 r. uruchomiło ono w Donżonie lokal restauracyjny, co było inicjatywą mieszkańców Srebrnej.
Rozwój turystyki uratował zdemilitaryzowaną twierdzę srebrnogórską przed zapomnieniem.
Ówczensna restauracja wpisywała się w charakter ówczesnej turystyki – rodzinnego lub towarzyskiego wyjazdu wypełnionego mieszczańskimi rytuałami. Należało do nich spożycie posiłku w niebanalnym miejscu.
Lokal przynosił zysk, dlatego władze miejskie na początku XX w. zdecydowały się na jego modernizację i rozbudowę. Uwagę gości przyciągała odtąd elegancka, przeszklona sala, chętnie zasiadano też przy stolikach ustawionych na dziedzińcu Donjonu. Jednocześnie w restauracji można było obsłużyć 300 osób, niekiedy pisano nawet o 1000. Pobyt umilały im drzewa zasadzone na dziedzińcu, a o historii miejsca przypominało popiersie króla Prus Fryderyka II. W okresie międzywojennym restauracja działała w podobnym zakresie, przy czym stoliki i krzesła musiały ustąpić miejsca prostym ławom i ławkom, w można widzieć oznakę umasowienia turystyki. W tym czasie liczba zwiedzających Donjon sięgała już 60 tysięcy rocznie. W pogodne dni większość klientów wolała zapewne usiąść na dziedzińcu, do ogrzewanych kaflowymi piecami sal wracano w dni dżdżyste i w zimniejszych porach roku. W restauracji oferowano gościom bogaty zestaw win, piw i innych napoi, podobnie – zimnych i ciepłych dań, które przygotowywano w nowoczesnej części kuchennej.
Po II wojnie światowej i długim okresie braku opieki, następowała degradacja większości dzieł obronnych. W 1965 r. rozpoczął się nowy etap ożywiania i ratowania twierdzy zapoczątkowany przez zorganizowaną akcję harcerzy. Kolejne inicjatywy ochrony zabytku doprowadziły do powstania pierwszego w Polsce parku kulturowego w 2002 r., a dwa lata później twierdza srebrnogórska została uznana za Pomnik Historii. Od 20 lat dzięki konsekwentnie prowadzonym pracom rewaloryzacyjnym, obiekt jest stopniowo ratowany i zagospodarowany.
Dzięki funduszom rządowym i zewnętrznym kolejne części zabytku zostały udostępnione turystycznie, a adaptacja przestrzeni pozwoliła na utworzenie muzeum, hostelu, restauracji, sal warsztatowych oraz innych miejsc dla działalności edukacyjnej i kulturalnej w nowoczesnej części kuchennej.
Nazwa projektu: Rewaloryzacja zdegradowanych i niedostępnych części Pomnika Historii – Twierdzy Srebrna Góra
Wydatki ogółem wraz z wyposażeniem: 26 759 808,34 PLN
Projekt wykonawczy: Roman Rutkowski Architekci
Wykonawca robót budowlano-konserwatorskich: Zakład Robót Górniczych i Wysokościowych AMC Andrzej Ciszewski
Łączna powierzchnia zaadaptowanych pomieszczeń to ok. 2225 m2.
Więcej informacji znajdziecie Państwo na naszych stronach internetowych
https://hostel.forty.pl/pl_PL/historia.html
https://forty.pl/
Setki ton gruzu, kilometry metrów kwadratowych zabezpieczonych ścian i sklepień, zaizolowany bomboodporny dach nad kazamatami, kilometry przewodów z współczesnymi instalacjami oraz budowa przyłącza energetycznego i wody wraz ze zbiornikiem ppoż.
Masa prac wykonana dzięki wsparciu funduszy europejskich, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, władz województwa dolnośląskiego oraz lokalnych – Gminy Stoszowice – która konsekwentnie od ponad 20 lat ratuje i udostępnia kolejne części twierdzy dla zwiedzających.
Kazamaty zaadaptowane do nowych funkcji hostelu pierwotnie mieściły komendanturę twierdzy.
Mieszkanie komendanta, biuro, sypialnia, mieszkania służby, kuchnia, piwnice… pozostałe kazamaty były przeznaczone dla oficerów a w dzisiejszym studiu mieściły się dawniej wartownie i więzienie…
W 1860 r. zdemilitaryzowano fortyfikacje Srebrnej Góry…
W 1869 i 1879 r. obiekt ucierpiał w ramach testów artylerii i materiałów wybuchowych…
W 1885 r. uruchomiło ono w Donżonie lokal restauracyjny, co było inicjatywą mieszkańców Srebrnej.
Rozwój turystyki uratował zdemilitaryzowaną twierdzę srebrnogórską przed zapomnieniem.
Ówczensna restauracja wpisywała się w charakter ówczesnej turystyki – rodzinnego lub towarzyskiego wyjazdu wypełnionego mieszczańskimi rytuałami. Należało do nich spożycie posiłku w niebanalnym miejscu.
Lokal przynosił zysk, dlatego władze miejskie na początku XX w. zdecydowały się na jego modernizację i rozbudowę. Uwagę gości przyciągała odtąd elegancka, przeszklona sala, chętnie zasiadano też przy stolikach ustawionych na dziedzińcu Donjonu. Jednocześnie w restauracji można było obsłużyć 300 osób, niekiedy pisano nawet o 1000. Pobyt umilały im drzewa zasadzone na dziedzińcu, a o historii miejsca przypominało popiersie króla Prus Fryderyka II. W okresie międzywojennym restauracja działała w podobnym zakresie, przy czym stoliki i krzesła musiały ustąpić miejsca prostym ławom i ławkom, w można widzieć oznakę umasowienia turystyki. W tym czasie liczba zwiedzających Donjon sięgała już 60 tysięcy rocznie. W pogodne dni większość klientów wolała zapewne usiąść na dziedzińcu, do ogrzewanych kaflowymi piecami sal wracano w dni dżdżyste i w zimniejszych porach roku. W restauracji oferowano gościom bogaty zestaw win, piw i innych napoi, podobnie – zimnych i ciepłych dań, które przygotowywano w nowoczesnej części kuchennej.
Po II wojnie światowej i długim okresie braku opieki, następowała degradacja większości dzieł obronnych. W 1965 r. rozpoczął się nowy etap ożywiania i ratowania twierdzy zapoczątkowany przez zorganizowaną akcję harcerzy. Kolejne inicjatywy ochrony zabytku doprowadziły do powstania pierwszego w Polsce parku kulturowego w 2002 r., a dwa lata później twierdza srebrnogórska została uznana za Pomnik Historii. Od 20 lat dzięki konsekwentnie prowadzonym pracom rewaloryzacyjnym, obiekt jest stopniowo ratowany i zagospodarowany.
Dzięki funduszom rządowym i zewnętrznym kolejne części zabytku zostały udostępnione turystycznie, a adaptacja przestrzeni pozwoliła na utworzenie muzeum, hostelu, restauracji, sal warsztatowych oraz innych miejsc dla działalności edukacyjnej i kulturalnej w nowoczesnej części kuchennej.
Nazwa projektu: Rewaloryzacja zdegradowanych i niedostępnych części Pomnika Historii – Twierdzy Srebrna Góra
Wydatki ogółem wraz z wyposażeniem: 26 759 808,34 PLN
Projekt wykonawczy: Roman Rutkowski Architekci
Wykonawca robót budowlano-konserwatorskich: Zakład Robót Górniczych i Wysokościowych AMC Andrzej Ciszewski
Łączna powierzchnia zaadaptowanych pomieszczeń to ok. 2225 m2.
Więcej informacji znajdziecie Państwo na naszych stronach internetowych
https://hostel.forty.pl/pl_PL/historia.html
https://forty.pl/
50.574261825811, 16.642388105392