Remont Książnicy Stargardzkiej

Siedziba główna Książnicy Stargardzkiej (wpisana do rejestru zabytków kamienica mieszczańska z początku XVI w. i pawilon biblioteczny z 1973 r.) zlokalizowana jest na Starym Mieście w Stargardzie, tuż przy systemie murów obronnych stanowiących Pomnik Historii. Lokalizacja w historycznym otoczeniu wymagała dbałości o detale, zarówno w zakresie odtwarzania architektury kamienicy jak i komponowania otoczenia. Jako element podkreślający estetykę przestrzeni i walory historyczne miejsca wprowadzono oświetlenie (lampy uliczne i iluminacja obiektów). Teren zielony za obiektem oraz przy jednej ze ścian został kompleksowo zrewitalizowany, przy czym część z prac wykonali członkowie specjalnie powołanego w tym celu komitetu rewitalizacyjnego, pozostałe zaś wolontariusze i pracownicy Książnicy Stargardzkiej. Terenowi za obiektem nadano nowe funkcje. Dla osób, które nie mogą skorzystać na co dzień z obiektu, przewidziano tzw. wrzutomat, czyli urządzenie, które o każdej porze dnia i nocy przyjmuje książki do zwrotu. Jest on dostępny od zewnątrz dla wszystkich zainteresowanych mieszkańców miasta. W jego sąsiedztwie pojawiły się stojaki do rowerów, ławki i kolorowe donice. Z założenia w miesiącach letnich teren ten będzie wykorzystywany jako miejsce realizowania działań edukacyjno-kulturalnych.
Celem projektu pt. „Remont, przebudowa, rozbudowa i wyposażenie obiektów użytkowanych przez Książnicę Stargardzką“ było wykonanie remontu kapitalnego oraz dostosowanie obiektu do współczesnych potrzeb instytucji i jej użytkowników, przy zachowaniu szczególnej dbałości o aspekt historyczny. W założeniu projekt miał skutkować powstaniem pozbawionej barier architektonicznych przestrzeni.
Prace obejmowały kompleksowy remont wnętrz wraz z nową aranżacją i wyposażeniem przestrzeni. W całym obiekcie wymieniono wszystkie instalacje, tj. m.in. elektryczną, teletechniczną, sanitarną, wentylację, centralnego ogrzewania. Obiekt został wyposażony w instalację przeciwpożarową, monitoring wewnętrzny i zewnętrzny. Zainstalowano nowoczesne oświetlenie. W zabytkowej kamienicy przeprowadzono prace konserwatorskie mające na celu wyodrębnienie historycznego wątku ceglanego niektórych powierzchni ścian z okresu powstania obiektu. W wewnętrznym układzie pomieszczeń ograniczono zaś do minimum liczbę pomieszczeń zamkniętych, niedostępnych dla użytkowników.
W całym obiekcie z myślą o potrzebach użytkowników i pracowników wprowadzono szereg istotnych rozwiązań. Zamontowano platformę dla osób z niepełnosprawnościami dostępną bezpośrednio z terenu (tuż obok wejścia zlokalizowano miejsce parkingowe dla osób z niepełnosprawnościami), zainstalowano przenośne pętle indukcyjne dla osób niedosłyszących, zlikwidowano wszystkie przeszkody architektoniczne, pomieszczenia higieniczno-sanitarne wyposażono w urządzenia i przybory w zróżnicowanych kolorach z myślą o osobach niedowidzących (w tym m.in. plany tyflograficzne), zastosowano kontrasty kolorystyczne powierzchni podłóg i ścian w tych pomieszczeniach oraz stopni schodowych na obu klatkach schodowych (pierwszy i ostatni jest w ciemnej barwie w stosunku do pozostałych), na jednej z klatek zastosowano dodatkową poręcz zamontowaną na wysokości pozwalającej korzystanie przez dzieci. W wybranych toaletach zamontowano przewijaki dla niemowląt i różowe skrzyneczki z bezpłatnymi środkami higienicznymi.
W obiekcie wydzielono salę dla dzieci nieczytających oraz boks akustyczny do pracy głośnej/ cichej. W części młodzieżowej przestrzeń zaaranżowano w atrakcyjny sposób tworząc zejście z antresoli w postaci amfiteatru. Utworzono Pracownię Kreatywności – miejsce przeznaczone do realizacji nowych działań edukacyjno-społecznych i kulturalnych. Biblioteka zyskała także wyposażoną na nowo salę projekcyjną, dwie czytelnie i przestrzeń wystawienniczą. Pracę bibliotekarzy ułatwia mała winda towarowa na książki, bramki RFID zapobiegające nieuprawnionemu wynoszeniu materiałów bibliotecznych oraz nowoczesne wyposażenie magazynów w regały przesuwne.
W aranżacji wnętrz całego obiektu zadbano o subtelne nawiązania stylistyczne do designu lat 70. XX wieku, w wypożyczalni dziecięco-młodzieżowej wyeksponowano odrestaurowany neon ze stargardzkiej księgarni sieci „Dom Książki” z lat 70. Stał się on częścią ścieżki edukacyjnej, w której zaprezentowano także inne przedmioty związane z miejscem i funkcją biblioteki (jak np. stare radia, gramofony, maszynę do cięcia papieru, czytnik mikrofilmów, dawną ikonografię itp.).
W obiekcie pojawiły się liczne miejsca do pracy, a także relaksu w otoczeniu roślin doniczkowych.
Użytkownicy biblioteki mogą na jej terenie korzystać z wifi, mają do dyspozycji nowoczesny sprzęt służący różnym grupom społecznym (laptopy), w tym także osobom z różnymi niepełnosprawnościami (np. komputer z dostosowaniem dla tych osób, czytaki).
Projekt ma charakter inwestycyjny, rozwojowy i dotyczy przeprowadzenia kompleksowej rewitalizacji przestrzeni publicznej i rozszerzenia działań społecznych, edukacyjnych i kulturowych realizowanych w Książnicy Stargardzkiej. Celem projektu było wykonanie remontu kapitalnego oraz dostosowanie obiektu do współczesnych potrzeb instytucji i jej użytkowników, przy zachowaniu szczególnej dbałości o aspekt historyczny. W założeniu projekt miał skutkować powstaniem pozbawionej barier architektonicznych przestrzeni, pełniącej funkcję nowoczesnej biblioteki, umacniając tożsamość lokalną mieszkańców gminy.
Obiekt został ponownie otworzony dla użytkowników 22 września 2023 r.