Warszawa /
mazowieckie
Park Aktywności Rodzinnej przy ulicy Węglarskiej w Warszawie
0
Głosów
Inwestor
Urząd Dzielnicy Wawer m. st. Warszawy
Wykonawca
Pro-form Sp. z o.o. Garwolin
Projektant
JAZ+Architekci Warszawa
Szelest Pracownia Projektowa Warszawa
Kształtownia Pracownia Architektury Krajobrazu Warszawa
Park Aktywności Rodzinnej powstał w odpowiedzi na potrzeby mieszkańców, w oparciu o badania konsultacyjne. Park ma na celu wspieranie tworzenia więzi społecznych, dostępności przestrzeni wspólnych oraz wzmacnianie wizerunku Wawra jako dzielnicy zielonej, zatopionej w przyrodzie. Stworzyliśmy przestrzeń, która harmonijnie łączy funkcje rekreacyjne, edukacyjne i ekologiczne, dbając o minimalną ingerencję w zastany drzewostan.
O atrakcyjności tego miejsca decyduje bezpośrednie połączenie z lasem. Park jedną z krawędzi graniczy z Laskiem Wawerskim. Ochrona różnorodności ekosystemowej jest jednym z głównych założeń przyjętej koncepcji. Proponowana forma Parku Aktywności Rodzinnej umożliwia odwiedzającym odkrywanie naturalnego krajobrazu przy minimalnej ingerencji w jego strukturę. Od południowego-wschodu znajduje się strefa ogólnodostępna, częściowo przekształcona dla potrzeb mieszkańców. Od północy strefa dzika, dostępna tylko dla osób gotowych do eksploracji przyrody. Powyższy podział współgra z otoczeniem - dziki obszar parku płynnie przechodzi w sąsiadujące z nim tereny leśne. Przenikanie się „dzikości” krajobrazu z elementami przestrzeni zagospodarowanej to odpowiedź na wyzwanie połączenia potrzeb człowieka i ekosystemu leśnego.
W parku znajdą się boiska do badmintona i buli, plenerowe szachy, mini golf, polana piknikowa z miejscami na ogniska oraz pawilon z przestrzenią na kawiarnię. Dla najmłodszych zaplanowaliśmy naturalny plac zabaw, a dla właścicieli czworonogów – wybieg dla psów. Jednym z kluczowych elementów jest kładka wśród drzew, pozwalająca na obserwację średniego piętra lasu z innej perspektywy. Zaproszeniem do obserwacji jest również gra terenowa "Znajdź to miejsce", która umożliwi również badanie zmieniającego się krajobrazu względem pór roku, pogody, postępującej sukcesji ekologicznej. Dzięki wzmocnieniu podmokłego ekosystemu mieszkańcy będą mieli okazję do poznania środowiska bagiennego i zasad obiegu wody w przyrodzie bez podnoszenia kosztów środowiskowych.
Ważnym składnikiem odczytanej przez nas tożsamości dzielnicy jest odniesienie do Urzecza - mikroregionu o niezwykłym krajobrazie kulturowo-przyrodniczym. Urzeczanie z uwagi na podmokłość terenu musieli wykształcić umiejętność współżycia z wymagającym środowiskiem przyrodniczym. Zaprojektowanie stref cennych przyrodniczo umożliwia renaturalizację środowiska i stworzenie oazy zieleni pośród zabudowań. Dzięki przyjętej koncepcji wysp aktywności krajobraz nie będzie w całości zawłaszczony przez człowieka, a jego aktywność będzie uzależniona od warunków środowiskowych. Rozpraszanie aktywności dla odwiedzających zapobiega niszczeniu roślinności o niskiej odporności na użytkowanie rekreacyjne.
W projekcie wydobyto potencjał do zaaranżowania miejsca, gdzie obecność wody nie jest traktowana jako zagrożenie, lecz szansa dla rozwoju ciekawej i unikatowej roślinności. Zieleń parku została zaprojektowana tak, by cały obszar bez utraty walorów krajobrazowych mógł się w naturalny sposób przekształcać. Umożliwia to renaturalizację środowiska przyrodniczego, które za parędziesiąt lat będzie ciekawym i unikatowym obszarem w skali dzielnicy i miasta.
Zastosowano gatunki zgodne z siedliskiem przyrodniczym, rośliny odporne na niedobór wody oraz okresowy jej nadmiar, a także na niskie temperatury. Ważnymi czynnikami projektowymi są także niewielka, ingerencja w istniejącą roślinność i minimalizacja zabiegów pielęgnacyjnych, projektowanie rezylientne, czyli tworzenie stabilnych zbiorowisk roślinnych, które utrudnią rozwój roślin inwazyjnych, czy zwiększenie powierzchni retencyjnej, tworzenie lokalnych podmokłości. Priorytetowym działaniem w ekosystemach parku jest zwiększenie sekwestracji węgla oraz usprawnienie obiegu materii, co jest podstawowym parametrem jakości ekologicznej.
Myśląc także o innych użytkownikach parku zaprojektowane zostało oświetlenie zmieniające barwę po zmroku. Dzięki temu unikamy zjawiska zanieczyszczenia światłem oraz zminimalizowany jest wpływ na życie nocne leśnych mieszkańców.
Architektura parku nawiązuje do tradycyjnej architektury Urzecza - drewnianych domów, podestów, wierzbowych płotów i naturalnych form ukształtowania terenu. Charakterystyczną cechą łączącą nasz projekt z Urzeczem jest zrozumienie i uwzględnienie cyklicznych zmian w krajobrazie wywoływanych porami roku - suszami, roztopami, wylewami rzek. Zastosowaliśmy rozwiązania proekologiczne, takie jak niecki retencyjne poprawiające gospodarowanie wodą, drewno jako główny materiał konstrukcyjny czy technikę opalania drewna, zwiększającą jego trwałość. Rozwiązania w parku uwzględniają zasady ogólnodostępności, tak aby zapraszać wszystkie grupy użytkowników.
Przyjęte rozwiązania mają działać w sposób punktowy, chroniąc teren zielony, jedonocześnie udostępniając do mieszkańcom Warszawy, tak aby mogli oni korzystać z dobroczynnych właściwości lasu.
Zespół:
Andrzej Jaworski
Anna Kotowska
Ewa Kuhnert
Klaudia Wujkowska
Marianna Waśniewska
Zuzanna Trzcińska
Projekt krajobrazu: Pracownia Szelest - Majka Skibińska, Aleksandra Wiktorko
Projekt placu zabaw: Kształtownia - Urszula Michalska, Maja Stanosz
O atrakcyjności tego miejsca decyduje bezpośrednie połączenie z lasem. Park jedną z krawędzi graniczy z Laskiem Wawerskim. Ochrona różnorodności ekosystemowej jest jednym z głównych założeń przyjętej koncepcji. Proponowana forma Parku Aktywności Rodzinnej umożliwia odwiedzającym odkrywanie naturalnego krajobrazu przy minimalnej ingerencji w jego strukturę. Od południowego-wschodu znajduje się strefa ogólnodostępna, częściowo przekształcona dla potrzeb mieszkańców. Od północy strefa dzika, dostępna tylko dla osób gotowych do eksploracji przyrody. Powyższy podział współgra z otoczeniem - dziki obszar parku płynnie przechodzi w sąsiadujące z nim tereny leśne. Przenikanie się „dzikości” krajobrazu z elementami przestrzeni zagospodarowanej to odpowiedź na wyzwanie połączenia potrzeb człowieka i ekosystemu leśnego.
W parku znajdą się boiska do badmintona i buli, plenerowe szachy, mini golf, polana piknikowa z miejscami na ogniska oraz pawilon z przestrzenią na kawiarnię. Dla najmłodszych zaplanowaliśmy naturalny plac zabaw, a dla właścicieli czworonogów – wybieg dla psów. Jednym z kluczowych elementów jest kładka wśród drzew, pozwalająca na obserwację średniego piętra lasu z innej perspektywy. Zaproszeniem do obserwacji jest również gra terenowa "Znajdź to miejsce", która umożliwi również badanie zmieniającego się krajobrazu względem pór roku, pogody, postępującej sukcesji ekologicznej. Dzięki wzmocnieniu podmokłego ekosystemu mieszkańcy będą mieli okazję do poznania środowiska bagiennego i zasad obiegu wody w przyrodzie bez podnoszenia kosztów środowiskowych.
Ważnym składnikiem odczytanej przez nas tożsamości dzielnicy jest odniesienie do Urzecza - mikroregionu o niezwykłym krajobrazie kulturowo-przyrodniczym. Urzeczanie z uwagi na podmokłość terenu musieli wykształcić umiejętność współżycia z wymagającym środowiskiem przyrodniczym. Zaprojektowanie stref cennych przyrodniczo umożliwia renaturalizację środowiska i stworzenie oazy zieleni pośród zabudowań. Dzięki przyjętej koncepcji wysp aktywności krajobraz nie będzie w całości zawłaszczony przez człowieka, a jego aktywność będzie uzależniona od warunków środowiskowych. Rozpraszanie aktywności dla odwiedzających zapobiega niszczeniu roślinności o niskiej odporności na użytkowanie rekreacyjne.
W projekcie wydobyto potencjał do zaaranżowania miejsca, gdzie obecność wody nie jest traktowana jako zagrożenie, lecz szansa dla rozwoju ciekawej i unikatowej roślinności. Zieleń parku została zaprojektowana tak, by cały obszar bez utraty walorów krajobrazowych mógł się w naturalny sposób przekształcać. Umożliwia to renaturalizację środowiska przyrodniczego, które za parędziesiąt lat będzie ciekawym i unikatowym obszarem w skali dzielnicy i miasta.
Zastosowano gatunki zgodne z siedliskiem przyrodniczym, rośliny odporne na niedobór wody oraz okresowy jej nadmiar, a także na niskie temperatury. Ważnymi czynnikami projektowymi są także niewielka, ingerencja w istniejącą roślinność i minimalizacja zabiegów pielęgnacyjnych, projektowanie rezylientne, czyli tworzenie stabilnych zbiorowisk roślinnych, które utrudnią rozwój roślin inwazyjnych, czy zwiększenie powierzchni retencyjnej, tworzenie lokalnych podmokłości. Priorytetowym działaniem w ekosystemach parku jest zwiększenie sekwestracji węgla oraz usprawnienie obiegu materii, co jest podstawowym parametrem jakości ekologicznej.
Myśląc także o innych użytkownikach parku zaprojektowane zostało oświetlenie zmieniające barwę po zmroku. Dzięki temu unikamy zjawiska zanieczyszczenia światłem oraz zminimalizowany jest wpływ na życie nocne leśnych mieszkańców.
Architektura parku nawiązuje do tradycyjnej architektury Urzecza - drewnianych domów, podestów, wierzbowych płotów i naturalnych form ukształtowania terenu. Charakterystyczną cechą łączącą nasz projekt z Urzeczem jest zrozumienie i uwzględnienie cyklicznych zmian w krajobrazie wywoływanych porami roku - suszami, roztopami, wylewami rzek. Zastosowaliśmy rozwiązania proekologiczne, takie jak niecki retencyjne poprawiające gospodarowanie wodą, drewno jako główny materiał konstrukcyjny czy technikę opalania drewna, zwiększającą jego trwałość. Rozwiązania w parku uwzględniają zasady ogólnodostępności, tak aby zapraszać wszystkie grupy użytkowników.
Przyjęte rozwiązania mają działać w sposób punktowy, chroniąc teren zielony, jedonocześnie udostępniając do mieszkańcom Warszawy, tak aby mogli oni korzystać z dobroczynnych właściwości lasu.
Zespół:
Andrzej Jaworski
Anna Kotowska
Ewa Kuhnert
Klaudia Wujkowska
Marianna Waśniewska
Zuzanna Trzcińska
Projekt krajobrazu: Pracownia Szelest - Majka Skibińska, Aleksandra Wiktorko
Projekt placu zabaw: Kształtownia - Urszula Michalska, Maja Stanosz
52.210462549034, 21.139487028122