Warszawa /
mazowieckie
Siedziba Zespołu Ognisk Wychowawczych im. Kazimierza Lisieckiego, oddział Centrum Wspierania Rodzin – Rodzinna Warszawa ul. Środkowa 9
0
Głosów
Inwestor
Centrum Wspierania Rodzin Rodzinna Warszawa
Wykonawca
Przedsiębiorstwo Budowlano-Handlowe IZOLBUD Sp. z o.o. Warszawa
Projektant
H2 architekci Sp. z o.o. Warszawa
Zabytkowy drewniany budynek, z końca XIX w., który od lat trzydziestych XX w. służył Towarzystwu Przyjaciół Dzieci Ulicy, wrócił do dyspozycji warszawskiej młodzieży. Dziś przy ul. Środkowej działa placówka wsparcia dziennego – Ognisko Praga, prowadzone przez Centrum Wspierania Rodzin „Rodzinna Warszawa”. W Ognisku organizowane są zajęcia plastyczne, muzyczne, teatralne, komputerowe, a także socjoterapeutyczne i psychoedukacyjne.
Modernizacja budynku, prowadzona w latach 2018-2022 została zrealizowana w ramach Zintegrowanego Programu Rewitalizacji m.st. Warszawy.
Najbliższe otoczenie drewniaka nabrało prawdziwie nowoczesnego wymiaru, a zabytkowy budynek odzyskał urok i blask nie tracąc przy tym historycznego charakteru.
Prócz pieczołowicie odtworzonych elewacji, z zachowaniem oryginalnego szalunku na froncie i dekoracyjnego detalu wokół okien, na uwagę zasługują także wnętrza tego wyjątkowego obiektu.
Dominującą pozycję zajmują tu elementy drewniane, jak np. strop belkowy na parterze. Przyjęta przez projektanta koncepcja od początku zakładała pozostawienie nieotynkowanych fragmentów ceglanych ścian. Mury te ciekawie kontrastują ze stolarką drzwiową – odtworzoną w tradycyjnej formie i zgodnie z historycznym wzorem. Parkiety i obudowa klatki schodowej zyskały współczesną stylistykę.
Zachowano elementy oryginalnej więźby dachowej i udało się je wyeksponować. Na użytkowym poddaszu widoczne są odsłonięte stare drewniane słupy, z czytelnymi oznaczeniami ciesielskimi.
Prawdziwą ozdobą pomieszczeń są niewątpliwie piece kaflowe, które po pracach konserwatorskich zostały ponownie ustawione w budynku.
Poszukiwanie równowagi pomiędzy modernizacją a konserwacją i próba spójnego połączenia starego z nowym – to zagadnienia stale obecne na wszystkich etapach tego skomplikowanego remontu. Bilans prac należy uznać w tym przypadku zdecydowanie za pozytywny.
Koszt remontu wyniósł blisko 6 mln zł.
Modernizacja budynku, prowadzona w latach 2018-2022 została zrealizowana w ramach Zintegrowanego Programu Rewitalizacji m.st. Warszawy.
Najbliższe otoczenie drewniaka nabrało prawdziwie nowoczesnego wymiaru, a zabytkowy budynek odzyskał urok i blask nie tracąc przy tym historycznego charakteru.
Prócz pieczołowicie odtworzonych elewacji, z zachowaniem oryginalnego szalunku na froncie i dekoracyjnego detalu wokół okien, na uwagę zasługują także wnętrza tego wyjątkowego obiektu.
Dominującą pozycję zajmują tu elementy drewniane, jak np. strop belkowy na parterze. Przyjęta przez projektanta koncepcja od początku zakładała pozostawienie nieotynkowanych fragmentów ceglanych ścian. Mury te ciekawie kontrastują ze stolarką drzwiową – odtworzoną w tradycyjnej formie i zgodnie z historycznym wzorem. Parkiety i obudowa klatki schodowej zyskały współczesną stylistykę.
Zachowano elementy oryginalnej więźby dachowej i udało się je wyeksponować. Na użytkowym poddaszu widoczne są odsłonięte stare drewniane słupy, z czytelnymi oznaczeniami ciesielskimi.
Prawdziwą ozdobą pomieszczeń są niewątpliwie piece kaflowe, które po pracach konserwatorskich zostały ponownie ustawione w budynku.
Poszukiwanie równowagi pomiędzy modernizacją a konserwacją i próba spójnego połączenia starego z nowym – to zagadnienia stale obecne na wszystkich etapach tego skomplikowanego remontu. Bilans prac należy uznać w tym przypadku zdecydowanie za pozytywny.
Koszt remontu wyniósł blisko 6 mln zł.
52.260444581792, 21.04003071785